എൻറെ അച്ഛൻ അന്നും ഇന്നും എന്നും .(in my memory)

ഇനിയും കൊതിയോടെ കാത്തിരിക്കാം ഞാൻ
ആ മരത്തണലിലുറങ്ങാൻ
ഇനിയും കാതോർത്ത് ദൂരെ നിൽക്കാം ഞാൻ
പ്രിയനേ നിൻ വിളി കേൾക്കാൻ
വൃശ്ചിക കാറ്റു പോൽ എന്നെ തലോടിയാൽ
പിച്ചക പൂവായ് ഉണരാം ഞാൻ
കൊച്ചരിപ്രാവായ് പറക്കാം

അമ്മ നിലാവിന്റെ കണ്ണാടി നോക്കി ഞാൻ
നിൻ സ്നേഹ ഹൃദയം കണ്ടുവെങ്കിൽ
ആ നന്മയാം കടലിന്റെ അക്കരെ തെളിയുന്ന
ഉണ്മയാം വെണ്മയെന്നിൽ തുളുമ്പിയെങ്കിൽ
പുഞ്ചിരി പുലർവെയിൽ ചിറകിന്റെ ചോട്ടിൽ ഞാൻ
സങ്കടം മറന്നൊന്നിരുന്നേനേ
ഞാൻ നിന്റെ പെണ്ണായ് കഴിഞ്ഞേനെ
ഇനിയും... ഇനിയും....
ഇനിയും കാതോർത്ത് ദൂരെ നിൽക്കാം ഞാൻ
പ്രിയനേ നിൻ വിളി കേൾക്കാൻ

മഞ്ഞല മറയിട്ട മനസ്സിന്റെ മുറ്റത്ത്
മുത്തശ്ശിമേഘം പെയ്തുവെങ്കിൽ
നിൻ അമ്പിളിപ്പെണ്ണിനും താരക തരികൾക്കും
ഇത്തിരി സ്നേഹമുണ്ണാൻ കഴിഞ്ഞുവെങ്കിൽ
ചന്ദനത്തിരി പോലെൻ നൊമ്പരമെരിയവേ
എങ്ങും  സുഗന്ധം പരന്നേനേ
നീയെന്റെ സ്വന്തമായ് തീർന്നേനേ 

നീ തന്നെ ജീവിതം സന്ധ്യേ 

നീ തന്നെ മരണവും സന്ധ്യേ

നീ തന്നെ ഇരുളുന്നു 

നീ തന്നെ മറയുന്നു

നീ തന്നെ നീ തന്നെ സന്ധ്യേ

നിൻ കണ്ണിൽ നിറയുന്നു നിബിഡാന്ധകാരം

നിൻ ചുണ്ടിലുറയുന്നു ഘനശൈത്യഭാരം

നിന്നിൽ പിറക്കുന്നു രാത്രികൾ 

പകലുകൾ നിന്നിൽ മരിക്കുന്നു സന്ധ്യേ

പകലായ പകലൊക്കെ വറ്റിക്കഴിഞ്ഞിട്ടും

പതിവായി നീ വന്ന നാളിൽ

പിരിയാതെ ശുഭരാത്രി പറയാതെ 

കുന്നിന്റെ ചെരുവിൽ കിടന്നുവോ നമ്മൾ 

പുണരാതെ ചുംബനം പകരാതെ

മഞ്ഞിന്റെ കുളിരിൽ കഴിഞ്ഞുവോ നമ്മൾ

വരുമെന്നു ചൊല്ലി നീ, ഘടികാരസൂചിതൻ 

പിടിയിൽ നിൽക്കുന്നില്ല കാലം

പലതുണ്ട് താരങ്ങൾ, അവർ നിന്നെ ലാളിച്ചു 

പലതും പറഞ്ഞതിൽ ലഹരിയായ് തീർന്നുവോ

പറയൂ മനോഹരീ സന്ധ്യേ 

അറിയുന്നു ഞാനിന്നു 

നിന്റെ വിഷമൂർച്ഛയിൽ 

പിടയുന്നുവെങ്കിലും സന്ധ്യേ

ചിരി മാഞ്ഞു പോയെരെൻ 

ചുണ്ടിന്റെ കോണിലൊരു 

പരിഹാസമുദ്ര നീ കാണും

ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ 

ഒരു സൗഹൃദത്തിന്റെ 

മൃതിമുദ്ര നീയതിൽ കാണും

നീ തന്നു ജീവിതം സന്ധ്യേ 

നീ തന്നു മരണവും സന്ധ്യേ

നീ തന്നെ ഇരുളുന്നു 

നീ തന്നെ മറയുന്നു

നീ തന്നെ നീ തന്നെ സന്ധ്യേ

ഇനിയുള്ള കാലങ്ങളിതിലേ കടക്കുമ്പോൾ

ഇതു കൂടിയൊന്നോർത്തു പോകും

എരിയാത്ത സൂര്യനും വിളറാത്ത ചന്ദ്രനും

വിറയാത്ത താരവും വന്നാൽ

അലറാത്ത കടൽ, മഞ്ഞിലുറയാത്ത മല

കാറ്റിലുലയാത്ത മാമരം കണ്ടാൽ

അവിടെൻ പരാജയം പണി ചെയ്ത സ്മാരകം 

നിവരട്ടെ നിൽക്കട്ടെ സന്ധ്യേ

എവിടുന്നു വന്നിത്ര കടകയ്‌പു വായിലെ-

ന്നറിയാതുഴന്നു ഞാൻ നിൽക്കേ

കരി വീണ മനമാകെയെരിയുന്നു പുകയുന്നു

മറയൂ‍ നിശാഗന്ധി സന്ധ്യേ

ചിറകറ്റ പക്ഷിക്കു ചിറകുമായ് നീയിനി 

പിറകേ വരൊല്ലേ വരൊല്ലേ

അവസാനമവസാന യാത്ര പറഞ്ഞു നീ-

യിനിയും വരൊല്ലേ വരൊല്ലേ

നീ തന്ന ജീവിതം നീ തന്ന മരണവും 

നീ കൊണ്ടു പോകുന്നു സന്ധ്യേ

അവസാനമവസാനമവസാനമീ യാത്ര

അവസാനമവസാനമല്ലോ