ക്ലാസ്സ്മുറി ...
അടുത്തടുത്തു വരുന്ന പദനിസ്വനം
നാല് ചുമരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍
ശ്വാസ നിശ്വാസങ്ങളുടെ സ്വനം
പറയുന്നു പലകണ്ണുകളും തമ്മില്‍
വാചാലമായ പ്രണയം
ഒടുവില്‍ പിന്നെയും ആരും കാണാതെ ഒളിയമ്പെയ്യുന്നു
ആ പ്രകാശപൂരിതമായ കണ്ണുകള്‍.
മൂകമായ മുഖങ്ങളും പലതുണ്ട്
വയലിന്‍റെ നടുവിലെ ഇടവരമ്പു പോലെ...
സദാ ചിരിക്കുന്ന മുഖങ്ങളുണ്ട് ...
മധുചന്ദ്ര കിരണങ്ങള്‍ പോലെ .
കണ്ഠം പൊട്ടിയുള്ള ഗുരുവിന്‍റെ അക്ഷര ഘോഷയാത്രക്കിടയില്‍
കടിഞ്ഞാണ്‍ പൊട്ടി വിദൂരതയിലേക്ക്
ഓടിയകലുന്ന മനസാം കുതിരകള്‍ അതും
അനേകമുണ്ട് നാല് ചുമരിനുള്ളില്‍.
മണിക്കൂറുകള്‍ മടങ്ങിവരുന്നതൊടുവില്‍
മണിയൊച്ചയുടെ വിളികേട്ട്...
പിന്നെയും കലപില ശബ്ദങ്ങള്‍ .
ഒരു നിശബ്ദതയ്ക്കൊടുവില്‍ ആരോ പറഞ്ഞു
പിന്നെയും കാതോര്‍ത്തു അടുത്ത കാലൊച്ച കേള്‍ക്കാനായ്.
വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന വ്യക്തിത്ത്വം
അവനെ പറയുന്നു ഒരു പിരി ലൂസ്സാണെന്ന്.
പലരും പലരെയും മനസ്സിലാക്കി
നിജം ! ആരും ആരെയും അറിയുന്നില്ല
അപ്പോഴും കേട്ടുമടുത്ത കഥകളുടെ
കാവല്‍ ക്കാരനായ്
ആ നാല് ചുമരുകള്‍ മാത്രം ബാക്കിയാവുന്നു.
